لیونل مسی در ادامه کسب افتخارات متعدد در عرصه ورزش به موفقیت تازه رسانه ای هم دست پیدا کرد و اولین فوتبالیستی شد که عکسش روی جلد مجله تایم نقش بست . پیش ازاو البته تیم ملی فوتبال زنان امریکا در سال 1999 به این مهم دست پیدا کرده بودند ولی تک چهره یک بازیکن هرگز روی این مجله معتبر دیده نشده بود.تایم در کنار این عکس ، پرونده اصلی شماره ششم فوریه اش را به مسی اختصاص داده و دست به انجام گفتگویی با او زده : قضاوت درباره موفقیتهای خودش : نمی دانم باید چه بگویم.هر فصل که شروع می شود هدفم رسیدن به تمامی افتخارات ممکن است بدون توجه به اینکه سال قبل یا سالهای قبل به چه عناوینی دست پیدا کردم. برای من هر اتفاقی که رخ داده ، تمام شده و باید فراموش شود. همیشه نگاهم به آینده است وفرصت این را ندارم که به اتفاقات گذشته فکر کنم چون همه چیز در زمان حال خیلی سریع رخ می دهد و د راین صورت از آنچه می گذرد غافل می شوم. وقتی بازنشسته شوم فرصت زیاد دارم به گذشته فکر کنم! درباره مهارتهای منحصر به فردش : دراین زمینه هم چیزی ندارم بگویم. سال به سال بهتر شدم . خوش شانس بودم که از سن خیلی کم با هم بازی ها و مربیان خوبی کار کردم . آنها به من کمک کردند و یاد دادند چطور باید بازی کنم. وبا گواردیولا یاد گرفتم چطورتاکتیکی بازی کنم.این چیزی بود که خیلی به آن نیاز داشتم. از نظر تاکتیکی مهمترین نکته این است که زمان عدم تصاحب توپ در کدام منطقه زمین باشم. این باعث شده تا وقتی صاحب توپ می شویم بهتر از آن استفاده کنیم. درباره زندگی شخصی ساده اش : من از زمانی که نوجوان بودم همین طور زندگی کردم. همیشه فوتبال را دوست داشتم و وقت زیادی به آن اختصاص می دادم . وقتی کوچکتر بودم دوستانم از من می خواستند همراهشان بیرون بروم اما من می ماندم و تمرین می کردم. دوست دارم بیرون بروم و بگردم اما باید هر کاری را در زمان مناسب انجام داد. از همان موقع می دانستم باید این طور رفتار کنم و حالا هم خودم را وقف فوتبال کرده ام. قربانی کردن لذت زندگی برای رسیدن به بالاترین سطح فوتبال هیچ وقت این طور فکر نمی کنم. همیشه می خواستم حرفه ای فوتبال بازی کنم و می دانستم برای این کار خیلی چیزها را باید قربانی کنم. خانواده ام و کشورم را ترک کردم تا زندگی جدیدی را شروع کنم . دوستانم ، شهرم و بستگانم دیگر کنارم نبودند و همه چیز عوض شد تا من به رویایم برسم . درباره کسب آمادگی برای دوره بعدی جام جهانی و درسهایی که از دوره قبل گرفته برای آن بازیها هم مثل هر مسابقه دیگری آماده می شوم ، فرقی ندارد بازی جام جهانی است یا لیگ قهرمانان یا جام حذفی . برای من همه بازیها یکسان است و حکم فینال را دارد. رقابت با کریس رونالدو چقدر دربهتر بازی کردن او موثر بوده فکر نمی کنم .هیچ وقت به او فکر نمی کنم یا خودم را با بازیکن دیگری مقایسه نمی کنم. ذهنیت من رسیدن به افتخارات بیشتر است چه از نظر شخصی و چه در قالب تیم . اگر او در رئال مادرید نبود هم برای من تفاوتی ایجاد نمی شد. نظرش درباره کریس رونالدو ---به نظرم بازیکن خوبی است و توانسته با مهارتهایش به رئال کمک زیادی کند و در هر لحظه می تواند نتیجه بازی را عوض کند. درباره اینکه اگر رونالدو گل بزند خود ش را برای انجام کاری مشابه تحت فشار می بیند --اصلا این طورنیست . اگر به مادرید اهمیت می دهم فقط به این دلیل است که آنها در لیگ اسپانیا با ما رقابت دارند و هر سال قهرمانی بین ما تقسیم می شود .ولی رقابت با رونالدو معنا ندارد. درباره احساسش دربازیهای کوپاامریکا وقتی هموطنانش از او انتقاد کردند --خیلی ناراحت شدم چون آنها چیزهایی میگفتند که حقیقت نداشت و معتقد بودند من اهمیتی به پیراهن تیم ملی نمی دهم. من ابدا چنین فکری نمی کنم ودوست داشتم مردم درک کنند فوتبال بازی تیمی است و من سعی می کنم همانطور بازی کنم که در بارسا بازی می کنم. درباره جام جهانی 2014 و رسیدن لحظه ای که بتواند منتقدانش را خاموش کند امیدوارم همین طور باشد و لحظه موعود برای آرژانتین فرا برسد و ما قهرمان جهان شویم. من به برزیل می روم تا قهرمان جهان شوم و بتوانم این شادی را با مردم کشورم تقسیم کنم. اما اگر این اتفاق نیفتد نمی توانم کاری انجام دهم وبا توجه به اینکه هنوز وقت زیادی مانده خودم را برای پیشرفت بیشتر آماده می کنم. --------------------------------------------------------------------------------

نظرات شما عزیزان: